ای کمیل! محبت دانش، آیینی است که [خدا [بدان عبادت می شود و آدمی به وسیله آن در زندگی طاعت را و پس از مرگش نام نیک را به دست می آورد . [امام علی علیه السلام]
دوشنبه 03 بهمن 29: امروز

رقص عشق

با معشوقم

 این خلاء چیست که تمامی ام را در بر گرفته ؟ اما چگونه خلآئیست که این چنین انباشته است ؟ آری مالامال از اشتیاق و شورم ، در شیداییم ، مبهوت ز حیرانیم ، در خود بیخودم ، مملو از اندوهم ، غرق در التهابم ، در ازدهام تنهایم ، مضطربم و ... و ... و گاهی هیچم ، حالاتم را دوست دارم ، زیرا به احساسم شکل می گیرد لحظاتم .

غرق در انتظارم ، اما که را انتظار میکشم  ؟

سوزش و لرزشهای قلبم از بهر چیست ؟  

داغه داغم و این حرارت  ز کجاست ؟

می چرخم و باز نمی ایستم  ، این چیست مرا می چرخاند ؟ چرخش خاک را دیده اید که به علت حضور باد سماع کرده ، بالا میروند و گردٍ شوق می پراکنند ؟ چونین چرخشی چون گردباد را می طلبم .

می رقصم اما نمی دانم ، این کیست مرا به رقص می خواند ؟ رقصیدن نی در نیستان را دیده اید که سر به سوی آسمان ، چگونه تاب می خورند و آوای خود  سر میدهند ؟ هر کدام ساز خود کوک کرده آواز ز دل می خوانند و این " اوست " که به تک تک نواها گوش میسپارد . و من نیز اینچنین در " هلهلهُ این شبها "و شبهای دگر  ، می خوانمش و می خواهمش .

به کدامین جهت رو کنم به سوی " تو " ؟

به " شوق دیدارت " ؛ سر به درون می برم که ، هیچم و هیچ !!!   بیرون را مینگرم باز نمی بینمت !!!   و .... و ....

" الهی "، این " تویی "  که پاسخ را دادی قبل از حس نیاز . جز " تو " چه کسی درمان می دهد قبل از آنکه دردی باشد ؟ جز " تو " که می تواند عشق بازی را با نادیده چنین رقم زند ؟ جز " تو "  که چونین رقص عشقی به پا میکند ؟ جز " تو " چه کسی می تواند عشق را طعمه عاشق گرداند و چونین شهدی در دام بکارد ؟ جز " تو " ؛ تصویر عشق را از عصاره عاشق و معشوق ، که تواندقلم زند ؟

این " تویی "  که در همه جا و همه کس گسترده ای ؛ این " تویی "  که در همه حالات بسط یافتی ؛ این " تویی "  که در همه هستی مستتری ؛  تنها و تنها " تو " ، " خدایا " ؛  " تو " را می خواهم و " تو " پاسخم داده ای .

آری خدایم ؛ این " تویی "  که چگونه دیدنت را به احساسم آموختی . این " تویی "  که بی تابییم داده ای و آهنگ شیداییم می نوازی ؛ این " تویی " که قلبم را هیزم عشقت قرار دادی . نبضم به عشق " تو "میزند . فقط " تو " ،

" فقط تو خدایم "


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 10:34 عصر | نظرات دیگران()

به نام همو که تنها یاری دهنده ماست

به نام  " الله " 

درحال تجربه حس بدی بودم که مرا به زیر می کشید .

احساس ناتوانی که کمتر با آن روبرو شده بودم ، بر من سایه افکنده بود و باعث می شد در خود سرخورده شوم .باورم از خود در حال دگرگونی بود .اعتماد به خود را داشتم از دست میدادم .احساس خوبی نبود و آن را با خودم حمل می کردم .

این نیرو جلوتر از من در حرکت بود و به هرسمتی می رفتم و اقدام به هرکاری می کردم ، به شدت خود نمایی می کرد و بر سر و روحم فرو می ریخت و موانع دیگری پیش پایم می گذاشت .

گویی که خود نیز تمایل به آن نیرو ی باز دارنده را داشتم و به سرعت جذب آن می شدم و آن را جذب می کردم .آری ، جذبشون می کردم و اسیرشون می شدم . داشت به سرعت منو تسخیر و به خودش مشغول میکرد .باید حرکتی می کردم و مانع از استقرارش در ذهن و باورم می شدم .

پس به مدد نام پروردگار  " من می توانم "  را تکرار کردم ،

" من می توانم " ، " من می توانم " ، " من می توانم " ، .............

با حیرت حس می کردم که آن نیرو منفی باشدت بیشتری در درونم به گردش در آمده .برای نجات خودش و گرفتن " داشته هایم " به هر حیله ای دست میزد و تلاش می کرد .

اما " من می توانم "  به مانند بارانی بر آن آتش نابود کننده تواناییها ، می بارید و خود در من مستقر می شد .استقراری به قیمت تمامی آنچه که " او  " درمن به ودیعه سپرده بود ،و من ملزم به حفظ آن " امانت الهی "  بودم و هستم .

              آری ، به کمک " او " و خواست شخصی ، " ما می توانیم  " .

" به مدد او ، ما می توانیم . "

" ما می توانیم "

 


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 10:34 عصر | نظرات دیگران()

هو

قاصد عشق

ناخن به رشته های ساز می کشد .

در برهوتِ بلوا و تباهی 

مست ز شراب الهی با عشق ضربه بر جان میکوبد .

ساز میزند یا دل مینوازد ؟! 

بیدلان در دل را فرا می خواند آن دلنواز دلدادگان .

با هر مضراب 

رقاصکی به فرمان دل راهی میدان شده به گِرد "او" می چرخد .

ببیند که چه می کند آن زخم زن [1]!!!

گویی اختیار از دست داده !!!

در مرکز است و دلباختگان 

مدهوش به گِردَش جمع گشته پای بر طبل آسمانی می کوبند

میگردَند و می چرخند و بالا می روند .

.

این چه حالیست ؟!!!

هرکه به "او" نزدیکتر شده، بیخودتر می گردد .

.

وای چرا محو و نا پیدا می شوند ؟!!!

یکا یک چنین گشته و دَرَش گم میشوند .

.

زخمه زن می ماند و نوایش که ادغام گشته ز غوغای بیخودکان .

.

بنگرید !!!

دیگر به اشارتی زخمه نمیزند !!!

با پنجه ، چنگ بر دلش کشیده و میخراشد !!!

به ناگه همچون گل قاصدک از هم  دریده شده و

قاصدکانِ بی دل در دستان جاری باد رهسپار گشته

پیام عشق را منتشر میسازند 

سپس بر زمین افتاده در هستی نیست می شوند

زیرا دل به هست داده و به دلکده می پیوندند .                                     

آماده اند که به اشارتی بازگشته قصهْ عشق سردهند که :

                          رو به سوی "او" کنید 

حقیقت عشق آنجاست و رهایی در " او " میسر است .

                      پس رها شوید و رها سازید .

                                               .

                      

[1] - منادی عشق خدایی


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 10:34 عصر | نظرات دیگران()

اعتراف سخت

با همـه بـی نیـازی از دنیـا

برده ی یک وجودِ جاویـدم

آسـمانم پر از سـتاره ، ولی

 

من فقط یک شهاب را دیدم

 

او چـه زود از تمامِ من رد شد

کـه هـمـیشـه بـرایِ او دیـرم

سایه هائی که شکلِ خاطره هاست

 

بـاز افـتـاده رویِ تقــدیـرم

  

ظـاهـرَن یک عروسـکِ نـازم

طرحِ لبخـندِ من تمـاشائیست

پشـتِ ایـن خـطِ قـرمزِ زیـبا

قصـه ی غصـه هایِ پنهانیست

 

می سپـارم به بـازیِ گـریه

تیـلـه ی رنگـیِ نگـاهم را

غـایبِ تا همیشه حاضرِ من

بُرده همواره اشک و آهم را

 

جـمـلاتی عجیب می گویـم

همه یک شعرِ تازه می خوانند

اعـترافم به عشق آسان نیست

از من و دردِ من چه می دانند

 

خـیره ام تا نهایـتِ ممـکن

بـه همـان آسمـانِ رویائی

کاش می شد کنارِ او باشم

     مـرگ بر قیـد و بندِ دنیائی


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 10:10 عصر | نظرات دیگران()

اعتراف سخت

با همـه بـی نیـازی از دنیـا

برده ی یک وجودِ جاویـدم

آسـمانم پر از سـتاره ، ولی

 

من فقط یک شهاب را دیدم

 

او چـه زود از تمامِ من رد شد

کـه هـمـیشـه بـرایِ او دیـرم

سایه هائی که شکلِ خاطره هاست

 

بـاز افـتـاده رویِ تقــدیـرم

  

ظـاهـرَن یک عروسـکِ نـازم

طرحِ لبخـندِ من تمـاشائیست

پشـتِ ایـن خـطِ قـرمزِ زیـبا

قصـه ی غصـه هایِ پنهانیست

 

می سپـارم به بـازیِ گـریه

تیـلـه ی رنگـیِ نگـاهم را

غـایبِ تا همیشه حاضرِ من

بُرده همواره اشک و آهم را

 

جـمـلاتی عجیب می گویـم

همه یک شعرِ تازه می خوانند

اعـترافم به عشق آسان نیست

از من و دردِ من چه می دانند

 

خـیره ام تا نهایـتِ ممـکن

بـه همـان آسمـانِ رویائی

کاش می شد کنارِ او باشم

     مـرگ بر قیـد و بندِ دنیائی


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 10:9 عصر | نظرات دیگران()

فـراری ....

از تو کجـا گـریـزم ؟  ای قـرقـیِ شـکاری

ای آشِـنـاتـر از درد ، مـعـنایِ بـی قـراری

ای سـبـزیِ گذشـته ، ای زردیِ پس از این

خاکستری تر از بغض ، بر لب همیشه جاری

نامت شروعِ عشق است ، سر چشمه ی ترانه

من تشـنه کامِ‌ دل تنگ ، تو برکـه ی بهاری

از جنـگـلِ وجـودم ، آشفتـه رد شـدی و

هر شاخـه ی شکسته ، از توست یادگاری

باقـی تر از تنفس ، یاغـی تـر از هـوائـی

زنـدانیِ دلـم باش ، ای خواهـشِ فـراری

تو مـوجِ سرکشـی و من ساحلم ، بکـوبم

هر ضربه ات در آغوش ، جادویِ ماندگاری

مرگ است آخرِ من ، قاتل چـرا تـو باشی

با جمله ای نفس گیر ، که :          

                                     دوستـم نداری


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 10:8 عصر | نظرات دیگران()

گوش کن ... صدای گامهای گریه می آید !

به گمانم تو دوباره آمدی ? کنار پنجره شعری نوشتی و رفتی !!

کسی چه می داند ؟!

شاید تو هم مثل ِ من ? اسیر پرسه های بی انتها

در کوچه پس کوچه های دلتنگی شده ای !

دیگر نمی دانم که باید تو را ? با کدامین زبان فریاد کنم ؟

من و تو ?

قرار است در کدام پس کوچه ی شب ? « ما » شویم وقتی

تمام ِ کوچه ها به غربت ختم می شوند ؟

امشب ? در پس کوچه ی « سلام »

دلواپسی بود که جای تو ? هم پرسه ام شد !

هی من از عشق و وفایت می خواندم ?

هی او وصله ی عشق ِ ممنوع را به من می چسباند !

از حق نگذریم ? خیلی سعی میکرد حرمت ِ نگاه ِ عاشقم را داشته باشد اما ...

دلش طاقت نیاورد و آخر گفت : « تو دیگر باز نمیگردی ! »

تو را به حرمت ِ پاییز قسم ? بگو ... راست می گفت !!؟!!!

اگر او بار ِ دگر می آمد ...

                                                                  ??. ساقی


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 12:47 صبح | نظرات دیگران()

آرامم !

هم جنس ِ نگاهت ?

هم رنگ ِ دستهایت !

گاه سرخ و گاه گاهی سبز ...

مهم نیست که شانه هایت پوشالی ست و

آغوشت خیال ...

دستهایت اینجاست !

نگاهت ?

صدایت

خنده ات !

دیگر چه میخواهم ؟

هیچ !!

دستهایت را در دستهایم جا گذاشته ای !

نگاهت را در نگاهم ?

و خیالت را در خیالم ...  و من ?

آرامم !

آرامتر از همیشه .

                                                          ??. ساقی


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 12:47 صبح | نظرات دیگران()

زیر سایه ی دل همه ی آدم های سیاه دل این شهر یکی داره محو می شه...!

تو ی همین غبار ها زیر پای همه ی ان هایی که دلشون از جنس سنگه...!

 که یک نفر اون یک نفر دیگه را از همه سنگدل تر می دونه...!

می دونه که این شهر را غم و بی کسی گرفته...!

همه می گن تو تهران که خیلی ادمه...!

 اره هست اما اون یک نفر همون ادمی نیست که ان یکی می خواسته...!

 توی دل همه ی این ادم ها فاصله ها به  اندازه خیابان های شهرشون هم بیشتره...!

البته که ان یک نفر می تونه صد بار نفس بکشه  ...!

می توانه صد سا عت از زندگیش را تو ترافیک باشه...!

 می دونه که داره محو می شه...!

اما می توانه این ها را تحمل کنه...!

 به شرطی که اون یک نفر که دلش از سنگه .. در  کنارش باشه  ..!

پ ن: قایم موشکم هم تموم شد تا کی میخوای چشم بگذاری ...؟


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 12:43 صبح | نظرات دیگران()

خدایا!

اگر میخواهی بخشی از این دنیا را به من ببخشی

آن را به کسانی عطا کن ... که وجود تو را انکار می کنند

اگر میخواهی بخشی از آن دنیا را به من ببخشی

آن را به کسانی عطا کن ... که نام تو را تجلیل می کنند

برای من خود تو کافی هستی جز تو به هیچ چیز دیگری نیاز ندارم

آه ای خدای من.... بشنو صدای من

خدایا!

به گناه آلوده ام

و تو پاک و مطهر هستی

خدایا!

تشنه رحمت توام

تا از دریای خطاهایم عبور کنم

خدایا!

بخشایش تو بیکران است

این خطاکار ا از خاطر مبر


نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 12:35 صبح | نظرات دیگران()
   1   2   3   4   5      >
فهرست موضوعی یادداشت ها

بالا

بالا