من در راه تاریکی به مسافرت پرداخته ام که پایانش را نمی شناسم
و هیچ روانشناسی در این صحرای بی پایان ظلمت بار جز فکر تو وجود ندارد
من تو را با تمام ذرات وجود خود می پرستم و دوستت دارم
و در این دوری و غربت پیش از تحمل یک بشر زنده رنج می برم
حالا میدانم که تنها با تو معنای حقیقی عشق را می فهمم
نوشته شده توسط محمد حسین خوشرفتار در سه شنبه 85/9/14 و ساعت 12:35 صبح | 
